Υπάρχει μια κούραση που δεν έχει σχέση με το σώμα. Κοιμάσαι, ξεκουράζεσαι, αλλά όταν ξυπνάς νιώθεις το ίδιο βάρος. Δεν είναι εξάντληση. Είναι ψυχική φθορά. Εκείνη που μαζεύεται σιγά σιγά από σκέψεις που επαναλαμβάνονται, από ρόλους που παίζεις καθημερινά, από αποφάσεις που πήρες κάποτε και δεν αναθεώρησες ποτέ.
🌙 Τη νύχτα αυτή η κούραση γίνεται πιο καθαρή. Δεν καλύπτεται από θόρυβο, υποχρεώσεις ή ανθρώπους. Μένει γυμνή. Και τότε καταλαβαίνεις πως δεν χρειάζεσαι διακοπές, αλλά επαναπροσδιορισμό.
💭 Δεν είναι ότι έκανες κάτι λάθος. Είναι ότι για καιρό έκανες πράγματα που δεν σε γέμιζαν. Κι αυτό αφήνει ίχνη.
🕯️ Ίσως η λύση να μην είναι να φύγεις, αλλά να αφαιρέσεις. Να κόψεις συνήθειες, σχέσεις, προσδοκίες που δεν σου ανήκουν πια. Γιατί η πιο βαθιά ξεκούραση δεν έρχεται όταν σταματάς να κάνεις, αλλά όταν σταματάς να προσποιείσαι.
