Η επιθυμία υπήρξε πάντα βασικό υλικό της τέχνης. Όχι μόνο ως ερωτισμός, αλλά ως ένταση. Ως βλέμμα που διαρκεί λίγο παραπάνω, ως σώμα που δεν αποκαλύπτεται πλήρως, ως κίνηση που μένει μετέωρη.
🖌️ Από την Αναγέννηση μέχρι τη σύγχρονη performance art, το ανθρώπινο σώμα δεν απεικονίζεται απλώς. Υπονοείται. Η τέχνη γνωρίζει ότι αυτό που διεγείρει δεν είναι η πλήρης αποκάλυψη, αλλά η προσμονή.
🎭 Πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το σώμα ως πολιτικό και συναισθηματικό πεδίο. Όχι για πρόκληση, αλλά για ειλικρίνεια. Το σώμα κουβαλά μνήμη, ταυτότητα, φόβο και επιθυμία ταυτόχρονα.
🖼️ Ο σύγχρονος θεατής δεν σοκάρεται εύκολα. Συγκινείται όμως όταν αναγνωρίζει τον εαυτό του σε μια στάση, σε μια καμπύλη, σε μια σιωπηλή ένταση.
Ίσως τελικά η τέχνη να μας θυμίζει κάτι απλό: ότι η επιθυμία δεν είναι ντροπή. Είναι ζωή σε κίνηση.
